Rozdział 17 (Comeback)

Po przygodzie z ojcem Jessici i waleniu kijem Alice, grupka przyjaciół udała się do szpitala do Rena i Samary. Gdy dojechali na miejsce dostali wiadomość od lekarza że Samara się wybudziła. Wszyscy biegiem poszli do sali przyjaciół a to co tam zastali było interesujące. A mianowicie dwójka zakochanych  siedziała na fotelu przytulając się. To było słodkie, ale musieliśmy zburzyć tą całą słodką scenkę  wiadomościami dla Rena. Jako pierwszy zaczął rozmowę Bang:

- Ren, Derek ma ci coś ważnego do powiedzenia.

-Tak słucham cię.

-Ren, znaleźliśmy  sprawcę porwania.

- I CO?- spytał  z  zaciekawieniem.

-  To był ..... - przerwał Derek.

- No mów żesz.- powiedział zaciekawiony Minki.

- Nie pośpieszaj go, to na serio trudne.- wtrącił Dong Ho.

-Samaro, nie mogę ci tego powiedzieć to zbyt bardzo boli.

- Gadaj ale już.-wydarła się czarnowłosa.

- Nie drzyj się na niego za dużo przeszedł.-powiedział Zelo

- To .... był ojciec Jessici.-wykrztusił Derek.

-Co ?? O_O

- Tak on.

- Boże.

-Prosze zostawcie nas samych musimy to omówić.- powiedział Ren

Gdy koledzy opuścili posłusznie pomieszczenie Ren postanowił wyjawić wszystkie fakty Samarze na spokojnie aby nie zrozumiała tego zbyt dosłownie.

 -Samaro...-zaczął Ren.

-Tak?- Odparłaś.

-Właśnie ojciec Jessici myślał że to przez ciebie zginęła jego córka i swój żal próbował przelać na ciebie.-dokończył z większą pewnością w głosie blondyn.

-Ale czemu przeze mnie Jessica miała by się zabijać?- spytała zdziwionym głosem niebieskooka.

-Bo to właśnie ty wybiłaś się i pozwolono ci wyjechać do Korei i tu właśnie spotkałaś mnie.-odparł brązowooki.

- Ale ona umarła przed tym jak zaczęliśmy chodzić a Dereka wsadzono do więzienia.-powiedziała czarnowłosa.

-Wiem, ale ...ale ona zawsze zazdrościła ci....-przerwał.

-A ty skąd o tym wiesz ? Przecież byłeś tu w Korei i mnie wcześniej nie znałeś.-wykrzyczałaś lekko pod denerwowana.

-Właśnie nie...mieszkałem w tym samym mieście co ty..i..i chodziliśmy razem do jednej szkoły, wtedy byłem brunetem.-odparł zdesperowany Minki.

-To ty byłeś tym cichym chłopcem, który się w ogóle na lekcjach nie odzywał? -spytałaś.

-Tak to byłem ja.

-Ale jak to możliwe że byłeś tam a teraz jesteś tu?

-Moi rodzice dostali ofertę pracy tu w Korei a ja możliwość debiutu w Pledis Entertaiment.

-Ale czemu teraz mi to mówisz? Po co?- Spytałaś.

-Bo to jest ważne….. mogłaś nie zauważyć i nie wiedzieć od kogo dostawałaś prezenty i kwiaty z podpisem cichy wielbiciel …ale to byłem Ja..-wydusił z siebie całą prawdę.

-To byłeś TY????????

-Tak a Jessica od początku wiedziała że to ja bo widziała jak wkładam list do twojej szafki i kłamała bo była we mnie zakochana.

Po tych słowach Samara wstała z kolan ukochanego i zaczęła gromko płakać co za skutkowało nagłym omdleniem.  Gdy Ren zobaczył że Samara leży nieprzytomna od razu zawołał lekarza. Po szybkiej reakcji lekarze ocucili Samarę , i przenieśli ją do innej Sali. Ren siedząc sam w Sali wypominał sobie to co zrobił. W pewnej chwili do Sali weszła Jelly.

-Ren.-zaczęła Jelly.

-Tak?

-To nie twoja wina , i tak prędzej czy później dowiedziała by się o tym, ale najlepiej jest teraz jak sam jej o tym powiedziałeś.

-Wcale nie!?!

-Tak i nie kłuć się ze mną.-mówi Jelly i wychodzi z pokoju.

Ren bije się z myślami , całą noc nie śpi , co będzie dalej ? Jak się to zakończy?

Zapraszam na następny rozdział.

Yo yo yo , to ja wasza Saori , Dawno mnie tu nie było wiem , przepraszam że notka taka krótka ale wena nie chce wrócić z wakacji .. ughh… a jak tam u was śpioszki ? Kto ma ferie ? A może ktoś tak jak ja jeszcze zasuwa do szkoły? ~Saori